Polivinil klorür (PVC) olarak da bilinen vinil, 70 yılı aşkın bir süredir kayıt yapmak için kullanılan bir plastik türüdür. Vinil kayıtların geçmişi, müzik dağıtımı için standart formatın 78 RPM gomalak kayıt olduğu 1940'lara kadar uzanır.

1948'de Columbia Records, 78 RPM kayıtlarından daha uzun çalma sürelerine ve daha yüksek aslına uygun sese izin veren ilk 12 inçlik vinil LP (uzun çalma) kaydını piyasaya sürdü. Bu format hızla popüler oldu ve diğer plak şirketleri de vinil plaklar üretmeye başladı.

1950'lerde ve 1960'larda, vinil plaklar müzik dağıtımı için baskın format haline geldi ve bu dönemde birçok klasik albüm plak olarak yayınlandı. 1970'lerde, kuadrafonik ve stereo sesin tanıtımı, vinil kayıtların ses kalitesini daha da iyileştirdi.

Bununla birlikte, 1980'lerde kaset ve CD'lerin piyasaya sürülmesiyle vinil plakların popülaritesi azalmaya başladı. Pek çok plak şirketi plak üretimini durdurdu ve bazı müzik meraklıları, müzik tarihini korumanın bir yolu olarak plakları toplamaya başladı.

Son yıllarda, plak üzerine yeni sürümler ve yeniden basımların üretilmesiyle, vinil kayıtlara olan ilgi yeniden canlandı. Birçok müzik meraklısı, vinil plakların sıcak, analog ses kalitesini ve plakları kullanma ve çalmanın fiziksel deneyimini takdir ediyor.

Bugün, hem yeni hem de eski kayıtlar için gelişen bir pazarla birlikte, vinil plaklar müzik tutkunları ve koleksiyonerler için popüler bir format olmaya devam ediyor. Vinil kayıtların tarihi, müziğin kalıcı cazibesinin ve insanın sanat ve sevdiğimiz sanatçılarla somut bir bağlantı kurma arzusunun bir kanıtıdır.